(Column: Kronkel 12 april 2022)
Op het moment dat u deze column leest, is het bijna Pasen.
Afgelopen zondag was het Palmzondag. Ik heb eigenlijk geen idee of er nog een Palmpasen optocht is geweest in het dorp. Vroeger, toen ik een meisje was, was dat wel zo en het was altijd de kunst om de mooiste stok te maken. Een stok in de vorm van een kruis, eentje met een grote broodhaan, wat groen en veel eitjes, die we tot een sierlijke ketting regen. En later natuurlijk alles opeten. Die palmpaasstok is een stok, die bol staat van de symboliek en hij ontstond toen het protestantisme in Nederland de overhand kreeg. De prachtige processies, zo herkenbaar in de Katholieke kerk, mochten niet meer en zo ontstond rond Palmpasen de palmpaasstok waarin toch het lijdensverhaal van Jezus werd gesymboliseerd. Een beetje stiekem dus.. Tja, zo ging dat vroeger.
Direct na Pasen begint dan de Stille Week.
‘Stille Week’, zo noemen we die week tussen Palmzondag en Pasen. ‘Goede Week’ wordt hij ook vaak genoemd of, minder bekend en een tikje ouderwets ‘Heilige Week’. Het is de week waarin we als kerken in gedachten met Jezus op weg gaan naar Jeruzalem. Voor het eerst sinds het begin van de coronacrisis kunnen we als gezamenlijke kerken weer korte vespers houden op maandag, dinsdag en woensdag. Daarna wordt er in de verschillende kerken, ieder op eigen wijze, maaltijd gevierd op de donderdag of vrijdag en in het kerkje aan de Deventerstraat kunt u op Goede Vrijdag als vanouds weer komen luisteren naar een passiecantate.
Daarna volgt dan in veel kerken op Stille Zaterdag de Paaswake: we herdenken de opstanding van Jezus bij het krieken van de ochtend van die dag. Wat fijn dat we elkaar op Paasmorgen kunnen ontmoeten bij een paasjubel of misschien wel een paasontbijt. In elk geval wordt vanaf 10.00 uur het Paasfeest gevierd in alle kerken.
Het is een bijzondere week, die Stille Week. Het is de enige week in het jaar dat ik elke dag in de kerk kom…..
Ik wens u allen een vrolijk Paasfeest toe.
Marianne Visch – de Bruin